حالتهای ملکی و مالکيت در زبان بدن

مديران معمولا به استفاده از چنين حالتهايی متهم می شوند . مشاهده شده افرادی که به تازگی به عنوان مدير منصوب می شوند از حالتهايی استفاده می کنند که پيش از آن استفاده نمی کردند .

 طبيعی است فرض کنيم که وضعيت فرد نشان داده در شكل 121 نشان دهنده يک شخصيت آرام ، بی خيال ؛ و آسان گير است . اما اين حالت همچنين نوعی ادعای مالكيت بر صندلی مورد نظر می باشد . 

غالباً اين حالت نشستن را در بين دوستان نزديک هم می بينم اما معنی آن در شرايط مختلف متفاوت است .
فرض کنيد کارمندی به اتاق رئيس خود می رود تا درباره مشكلش با او صحبت کند . 

اين کارمند در حال صحبت کردن به جلو متمايل شده ، دستهای خود را به روی زانوها گذاشته ، سر خود را رو به پايين نگاه داشته و حالتی افسرده دارد . رئيس با حالتی جدی بی حرکت نشسته و به حرفهای او گوش می دهد، سپس ناگهان به صندلی خود تكيه داده و پای خود را بر روی دسته صندلی می اندازد .

 اين حالت نشان از تغيير حالت رئيس از حالت جدی به حالت بی تفاوتی و بی خيالی نسبت به موضوع است . به عبارت ديگر او هيچ توجهی به کارمند خود و مشكلش نداشته و شايد فكر می کند وقتش تلف شده است .